Eind 2014 begon ik met een nieuwe verslaving obstakel races lopen. Het begon voor mij als een “wedden dat ik dat ook kan” bij de Strongmanrun in Hellendoorn en boy was I wrong.. Ok, ik kon het in de zin van dat ik hem uit wist te … lopen. Maar daar was dan ook alles mee gezegd. Ik kwam gebroken de finish over. Mijn eerste doel binnen OCR was geboren. Verbeteren! Na mijn aanvaring met de Strongmanrun lag mijn focus op het verbeteren op de races en obstakels. De races die ik liep beoordeelde ik op de hoeveelheid obstakels die ik gehaald had.
Hoe het begon…
Ik was op dat moment nog volledig clueless wat betreft de OCR community. Ik begon te trainen met mensen die ik kende of deed dit op mezelf. Op dat moment had ik nog weinig kennis over trainingsmethodes, dus stelde ik mijn trainingen samen door logisch te denken. De races liep ik met een vast maatje. Ik ging van Strongmanrun naar Strong Viking en vervolgens sloeg de verslaving echt toe. Ik ontdekte de ‘Dutch Mud Men’ en begon meer informatie in te winnen in de toen al volop draaiende OCR scene. Ik begon meer en meer races te lopen. Nog altijd werkend aan mijn persoonlijke doelen en vooral gewoon genietend van de sport.
Funrunner of racer?
Ik schaarde mij toen absoluut nog tussen de funrunners. Het uitlopen en behalen van de obstakels stond nog altijd op nummer 1. Daarbij ging het mij ook nog volledig om de lol, het genieten op het parcours en het lekker bezig zijn. Maar toch… via de community ontdekte ik de wedstrijdtak van de sport. Fanatieke lopers die in wedstrijdverband de races liepen. Ik merkte dat ik sterker werd, minder moeite had met de afstanden en dat de obstakels steeds beter gingen. Ik leerde dat er heuse wereldkampioenschappen waren. Zou ik dat ook kunnen? Ik dacht in ieder geval te proberen mijzelf te kwalificeren.
Te vroeg voor een kwalificatie
Ik besloot om eens te proberen of ik mezelf kon kwalificeren tijdens de Strongmanrun in Hellendoorn. Een jaar nadat ik er zo grandioos onderuit was gegaan. Ook dit keer ging het niet zoals gehoopt. Ik staarde mij volledig blind op het kwalificeren, was alleen maar bezig met tellen hoe vaak ik ingehaald werd door kwalificatieshirts, maakte geen obstakel bewust mee door de stress en kwam nog niet in de buurt van kwalificatie. Even terug met de voeten op de grond. Terug aan de training.
Weer een teleurstelling
Kort daarna voelde ik mij al meer zeker. Op de dag van het WK besloot ik bij Strong Viking Brother Edition nog een gooi te doen naar die kwalificatie voor het jaar daarop. Ik had inmiddels al een zwik aan kilometers gemaakt en was weer wat sterker geworden. Ik liep voor mijn gevoel prima, kwam met mijn bandje over bijna al de obstakels, maar liep vast op een obstakel waar ik al vaker moeite mee gehad had: de Gunnor’s Struggle. Ik moest mijn bandje opgeven. Wéér die koude douche.
Het lukte!
Het jaar daarop ging mijn focus steeds meer richting het wedstrijdelement. Ik wilde eigenlijk toch wel graag kwalificeren en zodra dat behaald was ook echt verbeteren in de sport. Gelukkig wist ik mij bij een van de eerste races in het jaar dan toch nipt te kwalificeren voor zowel het (nieuw opgezette) EK als het WK! Vervolgens ging het mis. Ik wilde te veel, te snel, liep van de ene blessure in de andere en kon eigenlijk alleen maar voor de fun lopen. Ik liep het EK, met enkelblessure, liep meerdere race vakken, maar kon eigenlijk nergens meekomen met de échte racers.
Ik was inmiddels onderdeel geworden van de OCR community. Onderdeel van een heus OCR Team, Team RAM_NL en full-time verslaafd. Langzaam aan ging ik over van fun runner naar wannabe racer en door in een soort funracer. Ik deed het meer voor mijzelf dan dat ik de illusie had echt op topniveau te presteren. Ik kreeg gelukkig wel weer lol in het lopen. Ik genoot van elk kleine beetje vooruitgang, vermaakte me enorm op de races waar ik niet alleen liep en maakte mij niet meer zo druk om als hoeveelste ik over de streep kwam. Ik legde mijn doel meer naar het lopen van lange afstanden, dan het racen.
In 2017 besloot ik om het anders aan te pakken in mijn leven, mijn eetpatroon, mijn trainingen en eigen alles. Dit werd uiteindelijk echt de omslag.
Binnenkort lees je in deel 2 meer over deze omslag en de resultaten die ik daarna behaalt heb.
