Opgeven of doorgaan? Ik ga ervoor!

0
260
Dennis van der Hulst-TeamRAM

In mijn vorige blog kon je lezen hoe ik verslaafd werd aan OCR. Het begon allemaal met lopen voor de fun, maar dat werd steeds serieuzer. Uiteindelijk wist ik mezelf te kwalificeren. Begin 2017 begon ik met een kleine omslag in mijn leven, mijn eetpatroon, mijn trainingen, eigenlijk alles. Ik wist langer blessurevrij te blijven en kon langer en vaker trainen. Ik liep het EK in Frankfurt ongekwalificeerd voor spek en bonen mee en genoot.

OCR series 

Op dat moment liep er een nieuw soort competitie, de OCR series. Een serie races waar punten behaald moesten worden om vervolgens naar een finale te werken. Ik kreeg de kans om de finale mee te lopen als Journeyman. Aangezien ze daar andere obstakels zouden toevoegen dan die er normaliter bij Strong Viking aanwezig zijn, had ik hier eigenlijk wel zin in. Ik ging er redelijk blanco in. Ik liep de race, genoot van de uitdaging, haalde obstakels die ik eerder nog niet gehaald had en tot mijn grote verbazing kwam ik als 6e van de Journeyman en als 1e in mijn leeftijdscategorie binnen de Journeyman over de finish! De echte shock kwam er na. Ik zou ook het EK in Nederland lopen, ook deze als Journeyman, maar met mijn positionering bij de series finale was ik dus in één klap gekwalificeerd voor zowel dat EK als het WK!

Het racegevoel was er nog niet

Het WK lag buiten mijn bereik, geologisch gezien, maar het EK werd nu dus mooi omgezet naar Age group! Voor het ‘echie’! En toch, zat nog steeds het echte race gevoel niet in mij. Ik had nog steeds niet het gevoel dat ik daar écht zou kunnen presteren. Dat bleek ook. Ik haalde alle obstakels, maar wist niet in de top 15 te lopen van mijn leeftijd. Nog steeds voelde ik mij meer een funracer dan een echte racer.

IRON RAM

Ik won niet, maar haalde de finale

Na het EK reisde ik weer af naar de roots van het obstakelrun team, de RAM run in Engeland. Ik liep hier mee met de eerste Iron RAM. Een afvalsprint van drie rondes waarin ik mijzelf boven verwachting de finaleronde in wist te werken. Ik zat in de top tien van de race! Ik liep hier tussen een aantal échte OCR racers. Ik won hem niet, maar het behalen van de finale was voor mij genoeg! Ook wist ik me hier mee wederom te kwalificeren voor het EK een jaar later!

Kon ik het misschien wel?

Ik begon anders naar de sport te kijken. Kon ik het misschien toch wel? Kon ik misschien toch meer dan ik altijd dacht? Polen, Trifecta weekend in de bergen. Ik besloot me in te schrijven voor het Elite vak van de Beast. De zoveelste koude douche. Volledig onderschattend hoe zwaar het parcours zou zijn, maar vooral ook hoeveel lopers hier duidelijk beter in getraind waren dan ik zelf. Ik raakte weer gestrest tijdens het lopen en haalde obstakels niet waar ik voorheen eigenlijk nooit moeite mee had. Ik besloot de rest weer gewoon voor de fun te gaan lopen dat weekend.

Ocr series strong viking

Opgeven of doorgaan?

Achteraf wilde ik een keuze maken. Aan het werk en presteren of opgeven en voor de lol blijven lopen. Ik besloot voor het eerste te gaan en me in te schrijven voor de OCR series. De eerste Strong Viking Series race die ik liep, zorgde er bijna voor dat ik alsnog koos voor opgeven. Ik liep voor mijn gevoel prima, haalde alles en dacht met een goede positie over de finish gekomen te zijn. Helaas bleek dit achteraf minder rooskleurig. Ik was eigenlijk maar gemiddeld geëindigd en moest er enorm veel tijd aflopen wilde ik in mijn leeftijdscategorie in de top 10 finishen. Mijn motivatie bereikte zijn dieptepunt.

De motivatie was terug

Ik werd grotendeels uit dit dieptepunt getrokken door de mensen om mij heen. Ik liep wat races voor de lol en kwam vervolgens aan bij het Spartan Windsor weekend. Ik besloot dit keer niet voor het Elite vak te gaan, maar me in te schrijven voor de Competitie. Tot mijn grote verbazing startte ik in de top 10 en finishte 7e over-all en 5e in mijn leeftijd! Ik liet direct mijn race voor de volgende dag ook omzetten van Open naar Competitie en wist het daar nog even dunnetjes over te doen. Dit keer finishte ik zelfs 3e over-all! Competitie, niet helemaal voor het echie, dus geen prijs, maar de motivatie die het opleverde was al meer dan genoeg!

Het ging steeds beter

Ik liep vervolgens nog een Strong Viking (geen series) waar ik mij in het Odin startvak als 5e over-all over de finish wist te krijgen en de Spartan Super in Nederland, waar ik als 24e over-all en 8e in mijn leeftijd over de finish kwam. Hiermee heb ik mijzelf kwalificeert voor het WK van 2018!

Mijn jaar eindigde met de derde OCR series race (ik miste de 2e vanwege het feit dat deze in Denemarken was) en wist hier de 14e plek in mijn leeftijd te veroveren. Niet top 10, maar ik zat dit keer maar 7 minuten achter de 10e plek. Gezien de locatie, het feit dat ik meer op gevoel liep dan in de race zat en de verbetering die dit al was ten opzichte van de eerste race, was ik al volop tevreden! Ik kon op naar het 2018 seizoen!

Het nieuwe seizoen 2018

Ook dit jaar start ik wederom in de OCR series. Ik loop voor de punten, aangezien ik de kwalificaties al op zak heb, maar het knaagt wel enorm om ook echt op positie te gaan lopen! Ik wíl presteren op het EK en WK, en wat is er nu een betere training dan hier voor óók goed te presteren op de overige races? Ik moet er gewoon voor gaan, bewijzen dat ik het kan. Aan mezelf vooral, maar ook echt aan de mensen direct om mij heen die nog steeds naar mijn sport, kijken alsof het maar een uit de kluiten gewassen hobby is.
Voel ik mij nu een racer? Nee zeker niet. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik geluk gehad heb bij de races waar ik nu goed gefinisht ben. Maar ik hoop het wel te kunnen worden, met het harde werk wat ik er nu aan heb met mijn coach en de steun die ik krijg van mijn gezin, sponsoren en team.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here

91 − = 87